ادبیات فارسی

اشعاری از شاعران بزرگ ایران و جهان

ادبیات فارسی

اشعاری از شاعران بزرگ ایران و جهان

زنگ آفرینش

صبح یک روز نوبهاری بود                                 روزی از روز های اول سال 

بچه ها در کلاس جنگل سبز                            جمع بودند دور هم خوشحال 

                                              ***  

بچه ها گرم گفت و گو بودند                            باز هم در کلاس غوغا بود  

هر یکی برگ کوچکی در دست                        باز انگار زنگ انشاء  بود 

                                              ***   

تا معلم ز گرد راه رسید                                  گفت با چهره ای پر خنده: 

با موضوع تازه ای داریم                                  ((آرزوی شما در آینده)) 

                                              *** 

شبنم از روی برگ گل بر خاست                      گفت :می خواهم آفتاب شوم 

ذره ذره به آسمان بروم                                  ابر باشم دوباره آب شوم 

                                              ***

دانه آرام بر زمین غلتید                                 رفت و انشاء کوچکش را خواند  

گفت: باغی بزرگ خواهم شد                        تا ابد سبز سبز خواهم ماند 

                                              *** 

غنچه هم گفت: گر چه دلتنگم                       مثل لبخند باز خواهم شد  

با نسیم بهار و بلبل باغ                                گرم راز نیاز خواهم شد  

                                              *** 

جوجه گنجشک گفت:می خواهم                   فارغ از سنگ بچه ها باشم 

روی هر شاخه جیک جیک کنم                      در دل آسمان رها باشم  

                                              *** 

جوجه ی کوچک پرستو گفت:                        کاش با باد رهسپار شوم 

تا افق های دور کوچ کنم                               باز پیغمبر بهار شوم  

                                              *** 

جوجه های کبوتران گفتند:                            کاش می شد کنار هم باشیم 

توی گلدسته های یک گنبد                           روز و شب زائر حرم باشیم 

                                              *** 

زنگ تفریح را که رنجره زد                              باز هم در کلاس غوغا شد  

هر یک بچه ها به سویی رفت                        و معلم دوباره تنها شد  

                                              *** 

با خودش زیر لب چنین می گفت:                   آرزو هایتان چه رنگین است! 

کاش روزی به کام خود برسید                        بچه ها آرزو ی من این است! 

                            

                                                                                   ((زنده یاد قیصر امین پور))

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد